تحلیل بیومکانیکی ایستگاه های بلند کردن دستی بار و ارائه راهکارهای ارگونومیکی در کمک بهیاران

مقدمه: وظایف بلند کردن دستی بار بطور گسترده در بسیاری مشاغل وجود دارد. پرسنل شاغل در بخش­های درمانی به ­­­­­­به دلیل بلند کردن دستی بار ، در معرض ریسک بالای اختلالات اسکلتی- عضلانی هستند. شیوه نادرست بلند کردن بار، یک ریسک­ فاکتور مهم برای ایجاد کمردرد محسوب می­شود. هدف از انجام این مطالعه، تحلیل بیومکانیکی بارهای وارد بر کمر کمک بهیاران در فعالیت جابه جایی دستی کارتن­های سرم 12.5 کیلوگرمی در بیمارستان و ارائه راهکارهای ارگونومیکی مؤثر در پیشگیری از کمردرد می­باشد. مواد و روش­ها: این مطالعه به صورت تحلیلی در یکی از بیمارستان­های شهرستان اهواز در سال 1392 انجام شده است. پوسچرهای مورد ارزیابی از طریق مشاهده و عکس برداری، نمونه برداری شدند. سپس شاخص بلند­کردن بار کمپلکس، بوسیله معادله niosh و تخمین نیروهای فشاری وارده به مهره­های l5/s1 به عنوان شاخص کمی با استفاده از نرم­افزار3dsspp، طی2 مرحله قبل و بعد از مداخله محاسبه شد. سپس نتایج با استفاده از آزمون­های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین مقدار rwl در ردیف بالا 9.89 کیلوگرم و کمترین مقدار آن در ردیف پایین 5.44 کیلوگرم می باشد. بیشترین و کمترین میزان نیروی فشاری نیز در ردیف های پایین و بالا به ترتیب 6727 و 3707 نیوتن می باشد. نتایج آزمون های آماری نشان داد کاهش معنی­داری بین مقادیر شاخص کمپلکس بلند کردن بار (cli) و همچنین میانگین نیروی فشاری در قبل و بعد از اعمال اصلاحات در ایستگاه کار می­باشد.  نتیجه گیری: از طریق تحلیل بیومکانیکی ایستگاه­های کار به صورت کمی و کیفی می­توان ارزیابی دقیق تری انجام داد و شرایط ارگونومیکی ایستگاه­های کار را  با دقت بیشتری اصلاح و تعدیل نمود.